Σύναξη Λογίων στη Λυνίσταινα του Δήμου Ανδρίτσαινας

(Όλοι οι ομιλητές είναι μέλη τού Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων)

Γράφει ο Βασίλειος Κων/ντή Σχίζας

εκ Σέρβου Αρκαδίας ορμώμενος

Συνήλθαν την Κυριακή 28 Ιουλίου 2013, οι της άτυπης ομάδας κληθέντες από τον τοπικό τύπο «ΛΟΓΙΟΙ», και πραγματοποίησαν την υπ’ αριθμόν 14^η, φέτος, «ΣΥΝΑΞΗ» τους στο ιστορικό χωριό Λυνίσταινα  της ορεινής Ολυμπίας, της πάλαι  ποτέ γεραράς ευδαίμονος Αρκαδίας.

            Οι ίδιοι οι συναχθέντες δεν δύνανται να αποδεχτούν τον περίλαμπρο και βαρύγδουπο τίτλο του «ΛΟΓΙΟΥ» ούτε αναγάγουν την επί σειρά ετών - δεκατέσσερα αριθμούνται φέτος - συνάθροισή τους σε «ΣΥΝΑΞΗ ΛΟΓΙΩΝ»,  αν και καθομολογείται ο πνευματικός και μόνον χαρακτήρας  και η ανιδιοτελής  δραστηριότητα αυτής της Σύναξης.  

Πρόκειται για συγγραφείς, εκδότες, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους, εκπαιδευτικούς, επιμελητές κ.ά, οι οποίοι προσέρχονται από τους νομούς της Πελοποννήσου,  ενίοτε και από άλλες πιο μακρινές περιοχές, και, με ελεύθερα λογύδρια χωρίς επίδειξη γνώσεων, αναφέρονται σε ιστορικά, λαογραφικά, πολιτισμικά, δημογραφικά, λογοτεχνικά, κοινωνικά, επίκαιρα κ.λπ. θέματα.

Η «ΣΥΝΑΞΗ των ΛΟΓΙΩΝ» κατέστη «εθιμικός άτυπος θεσμός» της ευρύτερης περιοχής με επίκεντρο την Ανδρίτσαινα. Αυτός ο  «θεσμός», ούτως ή άλλως, θα απαντάται στους ερευνητές του μέλλοντος  και, εκ των πραγμάτων, θα επικαιροποιείται. Σημειωτέον ότι οι συνερχόμενοι δεν συγκροτούν επαγγελματικό, πνευματικό ή παρόμοιο σωματείο, εξ ου και άτυπη καλείται η άπαξ του έτους «ΣΥΝΑΞΗ ΛΟΓΙΩΝ», τονίζεται δε ότι αυτή η ιδιομορφία υπογραμμίζει τις «πνευματικές  τους ανησυχίες» και μόνο.

Στη «ΣΥΝΑΞΗ» τους οι «ΛΟΓΙΟΙ» ορίζουν κάθε φορά ένα προεδρείο, το οποίο οργανώνει την διεξαγωγή των ομιλιών και των οποιωνδήποτε  παρεμβάσεων. Πρόεδρος, έως την φετινή 14^η ΣΥΝΑΞΗ οριζόταν, τιμής ένεκεν, ο πρώην διευθυντής της Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας και π. πρόεδρος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων, πολύπειρος και πολυτάλαντος Ανδριτσάνος, Δημήτριος Πρίγγουρης. 

Την «ΣΥΝΑΞΗ» αναλαμβάνει να οργανώσει εθελουσίως κατ’ έτος ένας των καλουμένων «ΛΟΓΙΩΝ» και πραγματοποιείται  συνήθως στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Κέντρου της Ανδρίτσαινας ή,  αν επιθυμεί, στο χωριό τής καταγωγής του.  Ο εθελοντής αυτός καλείται αυτοδικαίως «ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΗΣ» και πέραν των άλλων αναλαμβάνει το κόστος φιλοξενίας όλων των συνελθόντων «ΛΟΓΙΩΝ», των οποίων ο αριθμός ολοένα και αυξάνει αφού η «ΣΥΝΑΞΗ» προσλαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερο κύρος. Η φιλοξενία αυτή αντιστοιχεί συνήθως στην παροχή ενός δείπνου.

Κατά την εφετινή  συνάθροιση (28-7-2013), «ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΗΣ» ήταν ο Αντώνης Αγγελόπουλος  και γι’ αυτόν τον λόγο, με επιλογή του, η «ΣΥΝΑΞΗ» έγινε στο χωριό του, τη Λυνίσταινα, που είναι ένα χωριό εξαίσιου κάλλους το οποίο ενετάχθη  το 1938  στην επαρχία Ολυμπίας του νομού Ηλείας. Δεν παύουν όμως, ειρήσθω εν παρόδω,  οι κάτοικοί του  να επαίρονται  για το ένδοξο παρελθόν τού χωριού τους και τους αρχαίους κατοίκους του οι οποίοι, με τους γειτονικούς Φιγαλείς, έκτισαν τον αφθάστου κάλλους ναό του Επικουρίου Απόλλωνος και αποτελούσαν το «Φιγαλικό Κράτος» της Αρχαίας Αρκαδίας, το οποίο δημιουργήθηκε από τον Λύκιο και Φίγαλο,  παιδιά του Λυκάονα, εγγονού του γενάρχη των ανθρώπων Πελασγού! Της Λυνίσταινας με την συνεχή ιστορική διαδρομή, από την εποχή του  Ομήρου, ως τον Μεγάλο Ξεσηκωμό του Γένους το 1821 και συνέχεια.

Στην έναρξη της εκδήλωσης ο Αντώνης Αγγελόπουλος αφού καλωσόρισε τους συγκεντρωθέντες  μίλησε για την ιστορία της Λυνίσταινας όπως και της ευρύτερης περιοχής.  Χαιρετισμό απηύθυνε στη συνέχεια ο π. πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας. Σταχυολογούμε σημεία του λόγου του:  «Μετριόμαστε με το μέταλλο της ψυχής μας και όχι με το νόμισμά τους (των ξένων)…Ελευθερία είναι η «πρωτογενής παραγωγή»…Να εκτιμήσουμε βαθιά αυτό που κάνουμε, να τιμήσουμε τους προγόνους και να γίνουμε Έλληνες Άνθρωποι…Υποκλίνομαι  στους Λόγιους…Είμαι  ταπεινά προσκυνητής της ΣΥΝΑΞΗΣ των ΛΟΓΙΩΝ…».

Χαιρετιστήριους λόγους επίσης απηύθυναν ο πρόεδρος του Συλλόγου Ολυμπίων Κώστας Βλάμης και εμβόλιμα στις αναφορές των ΛΟΓΙΩΝ, ο τ. πρόεδρος της Ταινιοθήκης της Ελλάδος Θεόδωρος Αδαμόπουλος, η ασκούμενη Δικηγόρος Κων/να Πολύδωρα, ο πρόεδρος της «Μεσσηνιακής Αμφικτυονίας» Ιωάννης Πράνταλος και ο Οικονομολόγος (προερχόμενος από τον Καναδά) Λεωνίδας Μιχελής.

Στη συνέχεια έκαναν αναφορές επί διαφόρων θεμάτων, εννέα εκ των συναχθέντων, οι οποίοι (ίσως συμπωματικά) είναι και μέλη του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων.

Ο ιστορικός ερευνητής Αγαθοκλής Παναγούλιας μίλησε για τον παλαιό δάσκαλο, τον μεταστάντα το 2012, Γεώργιο Αγγελόπουλο.

Ο εκπαιδευτικός Γιάννης Αντωνόπουλος αναφέρθηκε στην προσοχή που πρέπει να επιδεικνύεται στο γραπτό αλλά και προφορικό λόγο και έφερε παραδείγματα λαθών σε πινακίδες οδών, επιγραφών κ.λπ.

 Ο καθηγητής Λεωνίδας Καρνάρος μίλησε για τον πρόγονό του Δημήτριο Καρνάρο ο οποίος επαναπατρισθείς από την Αμερική περιέγραφε στους συγχωριανούς του την «αδιανόητη! για εκείνη την εποχή» τεχνολογική εξέλιξη της πλούσιας Αμερικής.

 Ο λαογράφος, στρατηγός ε.α. Παναγιώτης Γεωργακόπουλος  μίλησε για ένα πραγματικό γεγονός το οποίο εντάσσεται στα πλαίσια της παράδοσης, υπό τον τίτλο «Πανηγύρεως περιπέτεια».

Ο τ. πρόεδρος της Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας και π. πρόεδρος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων Δημήτριος Πρίγγουρης μίλησε για την παράξενη ιστορία του ναού της Αγ. Παρασκευής Ανδρίτσαινας.

Παρενεβλήθη απαγγελία ποιήματος από  την μικρή Δημητρούλα εγγονή του Παναγιώτη Γεωργακόπουλου.

Ο εκπαιδευτικός και πρόεδρος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων Στάθης Παρασκευόπουλος αναφέρθηκε στους δύο αείμνηστους συγγραφείς, Νικόλαο Κοντοβουνήσιο και Ανδρέα Μπούτσικα και ειδικότερα στο ερειπωμένο μοναστήρι της Ίσοβας, το οποίο περιγράφεται στο συγγραφικό έργο τους.

Ο εκ Σέρβου Γορτυνίας εκδότης Βασίλειος Σχίζας μίλησε αναλυτικά για την διαπλοκή και τη διαφθορά κυρίως στις  συναλλαγές  με το Δημόσιο που επικρατεί να προσδιορίζεται με τη συνθηματική λέξη «κωλόκουρα».

Ο εκδότης Ευάγγελος Γιαννικόπουλος έκανε αναφορά στους νερόμυλους και τις νεροτριβές του ποταμού Νέδα και των παραποτάμων του.

Τέλος ο δικηγόρος Στάθης Δάγλαρης  μίλησε για την ποιήτρια Έφη Αιλιανού και τον διατελέσαντα σε παλαιότερα χρόνια διευθυντή της Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας Αγησίλαο Τσέλαλη.    

Με σκοπό τέλος τη σύσφιγξη των φιλικών δεσμών μεταξύ, των περί την  ευρύτερη περιοχή της Ανδρίτσαινας αποκαλουμένων ΛΟΓΙΩΝ, προσφέρθηκε πλούσιο δείπνο μετά γερούσιου οίνου προς τέρψη,  υπό τους ήχους δημοτικής τοπικής μουσικής για ψυχαγλωγησή τους, από τον φιλοξενούντα την Σύναξη, καλούμενο οικοδεσπότη, Αντώνιο Αγγελόπουλο.

Το δείπνο έλαβε, τρόπον τινά, μορφή  συμποσίου, «πνευματικού» κατά τον τύπο, και «φιλοσοφικού» κατά το ύφος, με   εκτελούντα  καθήκοντα συμποσιάρχου  και αρχιτρικλίνου, από τον οικοδεσπότη.

Αναφορά του Βασιλείου Κων/ντή Σχίζα στην 14^η «ΣΥΝΑΞΗ ΛΟΓΙΩΝ»

στο χωριό Λυνίσταιντης ορεινής Ολυμπίας, την 28^η Ιουλίου 2013

Κυρίες και κύριοι

       Επιτρέψτε μου πρώτα να εκφράσω τη χαρά μου γιατί είμαστε συνηγμένοι αυτή τη φορά στο  ιστορικό χωριό Λυνίσταινα, της πάλαι ποτέ ευδαίμονος Αρκαδίας. Της Λυνίσταινας με την ένδοξη ιστορική διαδρομή, από την εποχή του Ομήρου, ως το Μεγάλο Ξεσηκωμό του Γένους το 1821 και συνέχεια.

      Τώρα βέβαια, ενώ η Λυνίσταινα   είναι ένα χωριό εξαίσιου κάλλους  της ορεινής Ηλείας, οι κάτοικοί του  δεν παύουν  να επαίρονται  για το παρελθόν του, που είναι το Φιγαλικό  Κράτος  της Αρχαίας Αρκαδίας, γεγονός που και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα, όντας Αρκάς.

          Στην 14^η  σύναξή μας επέλεξα να αναφερθώ σε ένα θέμα που εκμαίευσα, από την ποιμενική ζωή  του τόπου μας,  και του έδωσα τον «επίζηλο» τίτλο:  «κωλόκουρα».(Το «επίζηλο» είναι σε εισαγωγικά).

          Κωλόκουρα  ή κωλοκούρια είναι τα μαλλιά που παίρνουν οι τσοπάνηδες μετά από εξειδικευμένη κουρά  που κάνουν κάθε χρόνο στις προβατίνες, κατά την αρχή και μέχρι τα μέσα περίπου της άνοιξης. 

         Το περίεργο αυτό κούρεμα το λένε κωλοκούρισμα ή κωλοκούρεμα και  γίνεται από τους κωλοκούρηδες.

           Κωλοκουρίζουν λοιπόν τις προβατίνες στο λαιμό, κάτω απ’  την κοιλιά και συνέχεια μέχρι πίσω και γύρω από την ουρά.

           Τα κωλοκούρια ή κωλόκουρα είναι κοντά μαλλιά, κακής ποιότητας. 

           Την άνοιξη, πού η βλάστηση είναι μεγάλη, οι προβατίνες τρώνε πολλά πράσινα χορτάρια με αποτέλεσμα να αποβάλλουν υδαρή κόπρανα και να λερώνονται από αυτά, περισσότερο πίσω και γύρω απ’  την ουρά και στα πόδια.

           Επίσης την άνοιξη, ύστερα από  το χειμωνιάτικο  κλείσιμό τους στα μαντριά,  τα πρόβατα κυλιούνται στα χώματα και λερώνουν τα μαλλιά τους, απ’ αυτά τα υδαρή κόπρανα και έτσι ευνοείται η δημιουργία εστιών μικροβίων.

          Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που τα κωλοκουρίζουν οι τσοπάνηδες.  Αργότερα που συνηθίζουν τα στομάχια τους  τη χλόη, αποβάλλουν κόπρανα σε στερεή  μορφή, τις γνωστές, συμμετρικές κακαράντζες, δίκην εύχαντρου.

          Για λόγους λοιπόν καθαριότητας, υγιεινής και διευκόλυνσης του ζώου επινοήθηκε από τους τσοπάνηδες το κωλοκούρισμα.

          Στην αρχή του καλοκαιριού και πριν ανεβάσουν  τα πρόβατα  από τα χειμαδιά στα βουνά για να ξεκαλοκαιριάσουν,  τα κουρεύουν σε όλο τους  το σώμα για να τα ελαφρύνουν και να μην υποφέρουν στις μεγάλες ζέστες.

        Τότε παίρνουν το μαλλί καλής,  της εξαιρετικής ποιότητας ανάλογα με τη ράτσα των προβάτων.        Πρόκειται για ένα των αγαθών του μόχθου των τσοπάνηδων.

        Τα κωλόκουρα τα συναντάμε και μάλιστα διαδεδομένα, στη συνθηματική γλώσσα των εργολάβων, πρωτίστως του δημόσιου τομέα αλλά και ευρύτερα στις συναλλαγές  με το δημόσιο. Έχουν εντελώς αλληγορική σημασία.

        Όλοι οι τεχνίτες της πέτρας είχαν συνθηματικές λέξεις από παλιά, ακόμη και αυτοί οι  χτίστες πετράδες, οι λιθογλύπτες και οι λατόμοι που λαγούμιζαν  τα βουνά, από τα μαστοροχώρια με τους φημισμένους Λαγκαδινούς  και Σερβαίους  μαστόρους.

       Η συνθηματική αυτή λέξη αποδίδει στο ακέραιο τη διαφθορά στις συναλλαγές με το δημόσιο. Έχει μάλιστα εμπλουτιστεί και με ένα σωρό άλλες συνθηματικές λέξεις από την αργκό.

         Από τον απόμαχο μεγαλοεργολάβο Αντώνη Γιαννουλάκη, πληροφορηθήκαμε για τα κωλόκουρα και το πως αυτά αλλάζουνε χέρια στις μεγάλες οικοδομικές κατασκευές  και του ιδιωτικού τομέα.

        Όταν προκηρύσσεται ένας διαγωνισμός ανάληψης κατασκευής έργου, αμέσως εμφανίζονται τέσσερεις πέντε ενδιαφερόμενοι εργολάβοι που παίρνουν μέρος στο διαγωνισμό.

        Όλοι αυτοί οι εργολάβοι, που ο καθένας τους μπορεί να κατασκευάζει την ίδια στιγμή και άλλο μεγάλο έργο, κάνουν μεταξύ τους μια άτυπη συμφωνία, ας την πούμε  «συμφωνία κυρίων», καλύτερα ταιριάζει «συμφωνία μαφιόζων», ή επί τω νεοελληνικώτερον…«συμφωνία λαμόγιων»,  την οποία εμείς εντάσσουμε στα πλαίσια της διαφθοράς, διαπλοκής ή όπως αλλιώς θέλετε.

        Συμφωνούν λοιπόν, ο μειοδοτικός διαγωνισμός να είναι πλασματικός- ψεύτικος.

        Δηλαδή, να ξεκινήσει η δημοπρασία με υψηλό τίμημα και προσυμφωνημένα μεταξύ τους να δοθεί το έργο σε έναν από τους δήθεν ενδιαφερόμενους, χωρίς ουσιαστική μείωση της αρχικής προσφοράς, υπό έναν απαράβατο όρο:  Ο εργολήπτης του έργου έχει την υποχρέωση να δώσει το 2 ή 3 ή 4 ή και παραπάνω επί τοις εκατό των κερδών του, στους άλλους  εργολάβους, τους παταιτηθέντες ας πούμε, του διαγωνισμού. 

         Αυτά τα χρήματα τα οποία αντιστοιχούν στο προσυμφωνημένο ποσοστό επί των κερδών, το οποίο δίδεται στους συμμετέχοντες στη δημοπρασία εργολάβους, είναι τα λεγόμενα «κωλόκουρα».

        Αυτά είναι τα πρώτα κωλόκουρα,  γιατί στη συνέχεια  υπάρχουν  κι’ άλλα.

        Στα δημόσια έργα ο εργολάβος παραχωρεί ακόμη ένα μέρος των κερδών του, σε όλη την ιεραρχία της δημόσιας διοίκησης, από τη βάση της πυραμίδας μέχρι ψηλά στους κυβερνητικούς αξιωματούχους.

        Οι εργολάβοι ακόμη εξαιτίας του υψηλού κόστους των κωλόκουρων, πολλές φορές για να μη βρεθούν χρεωμένοι περικόβουν μέρος από τα δομικά υλικά, δηλαδή κλέβουν τον  ιδιοκτήτη  που είναι το δημόσιο ή ο ιδιώτης.

        Όλο αυτό το παράνομο «δούναι και λαβείν»  στους κατασκευαστές μεγάλων έργων,

 με τα κωλόκουρα να διακινούνται μεταξύ τους, αλλά και προς την «κρατική πυραμίδα της διοίκησης»,  ο ομότιμος καθηγητής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου και Φιλόσοφος Θεοδόσης Τάσιος, ανήγαγε στον «ευπρεπή» και λίαν πετυχημένο νεολογισμό«ετεροδοσοληψία», διότι όπως υποστηρίζει  παρατηρείται το καινοφανές, ο παραδίδωνκαι ο παραλαμβάνων  να διαπράττουν  έγκλημα, ενώ το χρήμα, τα κωλόκουρα, είναι ετέρας προελεύσεως, δηλαδή του ιδιοκτήτη του έργου.

       Αν ήθελαν οι πολικοί μας, εύκολα θα υπήρχαν ασφαλιστικές δικλείδες ώστε να εκλείψουν τα κωλόκουρα,  με την ψήφιση και εφαρμογή νόμων που θα επέβαλαν απόλυτη διαφάνεια σε όλα τα στάδια του έργου, δηλαδή από τις προμήθειες, την ανάθεση επί μέρους εργασιών, την απρόσκοπτη επίβλεψη και άλλα πολλά που οι ίδιοι πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά.

       Αντίθετα, σε έκθεση που συνέταξε προ 10ετίας ο Θεοδόσης Τάσιος,  αναφέρεται σε ένα άλλο φαινόμενο κεκαλυμμένης  εγκληματικότητας από τους ίδιους τους πολιτικούς, το οποίο ονομάζει «προαγωγή εις παρανομίαν», που σπρώχνει τον εργολήπτη  κατ’ ευθείαν στην ετεροδοσοληψία δηλαδή στα κωλόκουρα.

        Γίνεται ως εξής: Στη διαδικασία ανάληψης ενός έργου, οι διάφορες αιτήσεις προς τον υπουργό και οπωσδήποτε οι αιτήσεις «θεραπείας του έργου», με βεβαιότητα απορρίπτονται πάντοτε!  Αυτό είναι κανόνας!

        Δηλαδή ο Νόμος υπονομεύεται από την ίδια Υπουργική Απόφαση και η υπονόμευση αυτή είναι η «προαγωγή εις παρανομίαν». Τότε κατά τον καθηγητή πάντα, ο εργολάβος για να εγκριθεί  επιτέλους η πίστωση, χρειάζεται να «ασπασθεί βεβρεγμένα περιζώματα».

        Αλλά  τι διάολο είναι τούτο πάλι που λέει ο Φιλόσοφος; Απευθυνθήκαμε σε ειδικούς.

        Περίζωμα είναι η μικρή ποδιά την οποία φοράνε οι μάστορες, οι χτίστες,  όταν είναι σε ώρα εργασίας.

       Μικρή ποδιά φόραγαν και οι μάστορες από του Σέρβου Γορτυνίας, και τα γειτονικά χωριά, οι γνωστοί από τη λαογραφία και παράδοση  «Λαγκαδινοί μαστόροι».

        Παρόμοια μικρή ποδιά φοράνε και οι συμβολικοί κτίστες, οι Τέκτονες ή γνωστότερα,  οι μυστήριοι Μασόνοι, που καθώς λένε αυτοί είναι γραμματισμένοι και φιλοσοφούν, ο Θεός να μας φυλάει!

        Ο Τάσιος λοιπόν το λέει καθαρά πως για να εγκριθεί η πίστωση, ο εργολάβος  αναγκάζεται να «ασπασθεί βεβρεγμένα περιζώματα»,  δηλαδή να «φιλήσει κατουρημένες ποδιές», τουτέστιν να «πέσουν γενναίως» τα κωλόκουρα.

       Το σύστημα είναι τόσο πολύ διεφθαρμένο που ο Θεοδόσης Τάσιος χαρακτηρίζει την ετεροδοσοληψία  ως υπερπορνεία και προτείνει να… τοποθετηθεί η εξής πινακίδα στα εμπλεκόμενα Γραφεία:

      " Η επίορκος συναλλαγή συνιστά μορφήν Υπερπορνείας  διότι κατά την σεξουαλικήν πορνείαν ο διαθέτων το σώμα του α) τό διακατέχει και β) εις ουδένα προξενεί βλάβην, ενώ ο δωροδοκούμενος πωλεί κάτι το οποίον δέν του ανήκει , ενώ προκαλεί και πολλαπλήν ζημίαν εις πολλούς".

         Μάλλον ο Φιλόσοφος Καθηγητής είναι… αιθεροβάμων.

         Γίνονται αυτά; «Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε»!

         Τα κωλόκουρα όμως δεν τα συναντάμε μόνο στον κατασκευαστικό κλάδο αλλά σε όλη τη δημόσια διοίκηση και με πολλά ονόματα:

         Διαφθορά, εξαγορά, μίζα, λοβιτούρα, ρεμούλα, κάτω απ’ το τραπέζι, φακελάκι, δωροδοκία, διαπλοκή, λάδωμα, τα πιάνει, γρηγορόσημο, λαμογιά, τ’ άρπαξε  κ.λπ.

          Τούτο βεβαιώνεται και από ομιλία του Απόστολου Κακλαμάνη στη Βουλή όπουαγορεύων είπε πως χρειάζονται κανόνες και ανέφερε παράδειγμα από την εμπειρία του:

       «Δεν μπορώ να ξεχάσω» είπε « ότι έπρεπε να πάρω το δώρο των Χριστουγέννων για να κάνω την εγγραφή μου στο πανεπιστήμιο, και ότι έπρεπε να πληρώνω, κάθε φορά που έδινα ένα μάθημα και τα κωλόκουρα του καθηγητή».

        Για όλα αυτά φταίνε αποκλειστικά και μόνον οι πολιτικοί, οι οποίοι ενώ έχουν την απόλυτη εξουσία να επιβάλλουν νόμους διαφάνειας και εν τέλει προστασίας του λαού, δεν το κάνουν. 

        Αντίθετα λαϊκίζοντας, διαφωνώντας δήθεν μεταξύ τους αφιονίζοντας έτσι το λαό, αλλά υπακούοντας  στους έξωθεν εντολείς τους, συναγελάζονται με τους διαπλεκόμενους  γιατί εξυπηρετείται το κομματικό τους συμφέρον, πάει να πει απλά, το προσωπικό τους συμφέρον.

       Ακόμη  οι πολιτικοί και πρώτα εκείνοι οι πορφυρογέννητοι, απόμακροι από τα προβλήματα του λαού, δημηγορούν πομπωδώς: 

      «Δεν θ’ αφήσω πέντε νταβατζήδες και πέντε συντεχνίες να χειραγωγήσουν την πολιτική ζωή της χώρας. Είναι εύκολα αντιμετωπίσιμοι, αρκεί να κάνουμε εαναξιόπιστουςμείς τη δουλειά μας ως νομοθέτες και η Δικαιοσύνη τη δική της δουλειά», είπε  πρώην πρωθυπουργός στις 6 Οκτωβρίου 2004.

         Άφησε όμως κληρονομιά στους επόμενους τις συντεχνίες δηλαδή την διαπλοκή. 

 

         Και  ο άλλος, πρωθυπουργός κι αυτός, στις 11 Οκτωβρίου 2010 είπε το αμίμητο:

        «Όλες οι Κυβερνήσεις έκλεβαν. Γινόταν πλιάτσικο κι οι Κυβερνήσεις δεν έρχονταν να κυβερνήσουν αλλά να πλιατσικολογήσουν».

         Δημηγορίες χαβαλέ, της πλάκας  από δημεγέρτες  αναξιόπιστους  ηγεμονίσκους, δημοκόπους,  που έχουν ένα ακαταμάχητο «προσόν»:  Προέρχονται από τη ραχοκοκαλιά των γονιών τους!

           Η εξαίρεση καμιά φορά επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ένας άλλος πολιτικός, τόλμησε να προτείνει δημόσια,  να οργανωθούμε όλοι οι Έλληνες απ’ άκρη σ’ άκρη,  σε «άμυνα εθνική» κατά της τρόικας που λυμαίνεται την πατρίδα μας και ταπεινώνει την αξιοπρέπειά μας.

          Ξεσηκώθηκαν όλοι οι άλλοι εναντίον του  και περισσότερο αυτοί που τους αρέσει να λένε ότι αποτελούν το «δημοκρατικό τόξο»!    Αυτό είναι καινούριο. Τ’ ακούει ο κόσμος και γελάει (! ), γιατί απλά για δημοκρατία μιλάνε ανέκαθεν όλοι:  Σοσιαλιστές, φασίστες, επαναστάτες, πραξικοπηματίες, κομουνιστές, δημαγωγοί, λαοπλάνοι, επαγγελματίες συνδικαλιστές, εργαζόμενοι, νοικοκυραίοι, χαραμοφάηδες, ακόμη και οι τεμπέληδες που περιμένουν την Κυριακή για να…ξεκουραστούν! 

         Αλλά ας έλθουμε στα δικά μας, γιατί αυτά δεν έχουν τελειωμό.

          Αφού λοιπόν οι πολιτικοί με τα «κατορθώματά» τους παραμέλησαν και την επαρχία αναγκάστηκε  ο κόσμος να την εγκαταλείψει.

         Ερήμωσε ο τόπος μας,  και οι θεομπαίχτες θέλουν να φορολογήσουν τα καταράχια, τις κωλοσάρες, τις γρέλες, τα βράχια, τα ρέματα, τα εγκαταλειμμένα χωράφια που τώρα είναι γεμάτα αφαλαρίδες, μουρτζιές, σπάρτα, γκορτσιές  και γαϊδουράγκαθα, απροσπέλαστα γιατί τα μονοπάτια και τα σούρματα  έχουν  γίνει δάσος  με επικίνδυνα αγριογούρουνα, αγριόσκυλα και φίδια φαρμακερά.

         Φόρος στην ακίνητη περιουσία λένε, στους ιδιοκτήτες οι οποίοι ούτε ξέρουν κατά που πέφτουν  τα, κληρονομικώ δικαίω, κτήματά τους τα οποία δηλώνουν στο κράτος, μόνο και μόνο αποδίδοντας τιμή στη μνήμη των γονιών τους, που τα δούλεψαν και τα αγάπησαν και που σ’ αυτά έζησαν γενιές και γενιές, και η αξία τους τώρα είναι μόνο… κειμηλιακή.  

         Αλλά μήπως φταίμε και εμείς για τις επιλογές μας;

         Ο  Θεόδωρος Κολοκοτρώνης το είχε πει: «Οι φτωχοί  στον κόσμο είναι φταίχτες»! 

~~~~~~~~~~~~~

Φωτογραφίες των ομιλητών - μέλη τού Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων

ΦΩΤΟ 1 Με το μικρόφωνο ο πρ. πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας απηύθυνε χαιρετισμό. Αριστερά ο «οικοδεσπότης» της Σύναξης Αντώνιος Αγγελόπουλος και καθήμενος ο πρόεδρος της Σύναξης Λογίων Δημήτριος Πρίγγουρης.

ΦΩΤΟ 2 Ο ιστορικός ερευνητής Αγαθοκλής Παναγούλιας.
ΦΩΤΟ 3 Ο εκπαιδευτικός Ιωάννης Αντωνόπουλος (από την Καρύταινα).
ΦΩΤΟ 4 Ο καθηγητής Λεωνίδας Καρνάρος.
ΦΩΤΟ 5 Ο αντιστράτηγος ε.α. Παναγιώτης Γεωργακόπουλος.
ΦΩΤΟ 6 Η μικρή Δημητρούλα, εγγονή του Παν. Γεωργακόπουλου,
με τον Δημήτρη Πρίγγουρη.
ΦΩΤΟ 7 Η ασκούμενη δικηγόρος Κων/να Πολύδωρα.
ΦΩΤΟ 8 Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων,
Στάθης Παρασκευόπουλος.
ΦΩΤΟ 9 Ο εκδότης (από του Σέρβου Γορτυνίας)
Βασίλειος Κων/ντή Σχίζας.
ΦΩΤΟ 10 Ο εκδότης Ευάγγελος Γιαννικόπουλος.
ΦΩΤΟ 11 Ο δικηγόρος Στάθης Δάγλαρης.
ΦΩΤΟ 12 Ο πρ. πρόεδρος της Ταινιοθήκης της Ελλάδος
Θεόδωρος Αγγελόπουλος.
ΦΩΤΟ 13 Ο πρόεδρος του συλλόγου Ολυμπίων, Κώστας Βλάμης.
ΦΩΤΟ 14 Ο οικονομολόγος (καθηγητής στον Καναδά) Λεωνίδας Μιχελής.
ΦΩΤΟ 15 Η Σύναξη Λογίων (28/7/2013) στη Λυνίσταινα Ολυμπίας.

____________________________

http://kritiki-enimerosi.blogspot.gr/